Βιστέρια η πολυανθής ή η κοινώς λεγόμενη γλισίνια. Φύεται και αναρριχάται παντού. Από τσιμεντένιες προσόψεις πολυκατοικιών μέχρι και στις μαγευτικές αυλές της Πλάκας. Τα άνθη της είναι σαν σταφύλια, ευωδιάζει ο τόπος. Η βιστέρια ανθίζει για λίγο, μερικές εβδομάδες το πολύ και ύστερα μένει καταπράσινη μέχρι το φθινόπωρο όπου και θα ρίξει τα τελευταία της φύλλα.
Η βιστέρια ίσως μας δείχνει με έναν τρόπο να ζούμε την στιγμή, να ζούμε την ομορφιά για αυτό που είναι στο τώρα γιατί μετά θα είναι μια άλλη στιγμή, ένας άλλος χρόνος, μια διαφορετική ίσως ομορφιά (ή και όχι). Είναι μια άσκηση στην περατότητα. Όλα περνάνε, καλά, άσχημα, όμορφα, εμείς. Η πολύτιμη όμως στιγμή του να συνδέεσαι με μικρές χαραμάδες του μυστηρίου δεν μπορεί παρα να φέρνει μόνο δέος και ευγνωμοσύνη.

Φωτογραφία δική μου.